Dat neit Kannerbuch geet op déi lescht Kilometer. De Manuskript ass fäerdeg, mir schaffen un de Korrekturen, da geet et bei Op der Lay, an da, wann alles riicht ausgeet, kënnt et …
Just elo emol esou vill: et ass nees wéi den “Décken dommen Dudu” ee Kannerbuch fir erwuesse Leit an et huet wuel dat schéinst Happy-End, dat een sech virstelle kann.
Gedold!
Lundi 27.03.2017 de 18.30 à 20.00 heures.
avec Ben Boulanger
Soirée particulière à l’occasion de cette 20e édition du “Blues op der Cap”.
Seront passés en revue bon nombre de ‘classiques’ du blues. Un peu à l’image d’un Jean-Jacques Milteau qui, souvent, introduit et explique le morceau qu’il va interpréter, le conférencier donnera des informations sur un ‘classique’ du blues, évoquant son origine et son auteur, ainsi que ses reprises et les anecdotes le concernant. Ensuite, ce titre sera joué, en ‘live’ et en acoustique, par un duo de bluesmen bien connus au Luxembourg: Roland Meyer et Roger Melcher, guitariste et chanteur/harmoniciste du groupe The Winklepickers. Ce concert ‘illustré’ représentera une expérience unique, un retour aux sources, promettant des surprises et, tout simplement, un bon moment à passer, entre amateurs de blues.
Il s’agira un peu de Sonny Terry & Brownie McGhee, version luxembourgeoise!
Ces explications se feront en langue luxembourgeoise, alors que la musique sera universelle!
CLUB HAUS AM BRILL
51, route d’Arlon
CAPELLEN
Tél. 30 00 01
PAF: 8 Euros
„Dat ass ee Broch“, hat den Dokter gesot. „Die musse mir operéieren.“
Mat siwe Joer weess een net, wat e Broch ass. Et huet een och nëmmen eng vague Virstellung, wat operéieren ass. Mee et spiert een, datt dat alles näischt schéines ass. Den Openthalt an der Klinik, dat schlecht Iessen, du kanns dech net bewegen, muss am Bett leien.
Eng eeler Nonn sollt mir d’Stéch eraushuelen. „Deet dat wéi?“, hat ech se gefrot. „A wouhier“, hat si geäntwert a mir an d’Gesiicht gelaacht. „E bëssen, net vill“, hat meng Mamm se verbessert, an ech hat verstan. „Kann ech dat selwer maachen?“, hunn ech d’Nonn gefrot. Ech hunn um ieweschten Eck vun der Plooschter gepiddelt. Mee déi war esou gutt wéi mat menger Haut verschmëlzt. Ëmmer wann ech dru gezunn hunn, ganz lues a virsiichteg, hunn ech de Schnatt vun der Operatioun gespuert.
„Komm, mäi Jong“, sot d’Nonn, „ech hëllefen dir.“
„Léiwer net“, sot ech an hu weider probéiert. Der Nonn ass d’Zäit laang ginn.
D’Dir ass opgaangen. Den Dokter koum eran. „Wéi, ass d’Plooschter nach ëmmer drop!“
Ech hunn ee Moment opgekuckt, fir die Mann, die mir d’Liewe gerett hat, ze bewonneren, an du war et och scho geschitt: déi hannerhälteg Nonn hat mäi Virwëtz ausgenotzt. Hier Fangeren haten de Wupp vun der Plooschter ze pake kritt a mat engem Geräisch, dat ech bis haut net vergiess hunn, dien zéie Plastik an engem Zock erofgerappt. Ech hunn ausser mir op dien déifroude Schnatt gekuckt, die mat engem Zwir onregelméisseg zesummegebutt war.
Wéi meng Mamm mech nees mat mengen Bett op d’Zëmmer gerullt hat, huet si sech nieft mech gesat, an aus hirer Posch ee Pak erausgezunn. Fir ee Matchbox-Auto war de Pak ze grouss. Fir eng „Schéiss“, eng Pistoul mat Knupperten op enger rouder plastiks Rull, war de Pak ze schmuel, an och fir ee Sprëtzrevolver huet en net gepasst.
De Pak war schwéier, en hat Gewiicht. Op den Ecke war e spatz. Et war kee Plastik mee e Buch, e Liesbuch, mat ville Buschtawen, a mat just e puer Biller. Ech war esou enttäuscht, wéi nach ni a mengen Liewen.
Ouni d’Buch wieder ze bekucken, hunn ech et op d’Decke vum Bett geluecht. D’Wonn huet wéigedoen an ech war duuschtereg an hongereg. Meng Mamm huet d’Buch an de Grapp geholl, et opgeschloen an ugefaangen draus virzeliesen.
D’Wierder si laanscht meng Ouere gefladdert a wéi Seefeblosen iergendwou an der Keelt vum Klinikszëmmer geplatzt. Mee op eemol hunn ech ugefaangen, hinnen nozelauschteren, a se hunn eng Bedeitung kritt. Am Ufank huet et mech net interesséiert, wat déi zwee Kanner, vun dienen d’Wierder verzielt hunn, am Fort La Latte wëlles haten. Mee dunn hunn ech matkritt, datt et em ee Schatz gaangen ass, die viru laanger Zäit verstoppt gouf, an datt scho vill Leit dono gesicht haten.
Ech hu gemierkt, datt et ronderëm mech net méi no Klinik geroch huet, mee nom Mier. Ech hunn de Wand gespuert, ech hunn d’Méiwen héieren an d’Donnerwieder, dat an d’Land gezunn ass. Ech war an der Festung, ech hunn do no Gold, Sëlwer an Edelsteng gesicht. Ech hat keen Honger a keen Duuscht méi, wëll ech hu missen op déi zwou verdächteg Gestalten oppassen, déi spéit owes iwwer d’Festungsmauere geklomm sinn.
„Lies weider!“, sot ech.
„Ech muss elo heem“, sot si.
„Nach e bëssen, just nach zwou Säiten.“
Déi zwee Luscher haten elo gemierkt, datt d’Kanner si verfollegt hunn.
„Nach eng Säit!“
„Nee, elo geet et duer!“
D’Kanner si séier erof bei d’Mier op der Strand gelaf, an hu sech an enger Hiel verstoppt.
„Bis mar!“
Wéi si fort war, hunn ech d’Buch bekuckt, dat op hirem Stull, nieft mengen Bett, leie bliwwe war. Laang hunn ech et bekuckt…
Et huet immens wéi gedoen, wéi ech mech am Bett opgeriicht hunn. Ech hunn ee Moment gefaart, d’Wonn kënnt nees opplatzen. Et huet nach méi wéigedoen, wéi ech die rietsen Aarm ausgestreckt hunn, mee ech hunn d’Buch tatsächlech ze pake kritt, hu mech zréck a meng Kësse fale gelooss an hu séier no dier Plaz gesicht, wou d’Mamm eng vun de Säiten emgediebelt hat.
Die Geroch vum neie Buch hunn ech haut nach an der Nues. Ech war esou gespaant fir wiederzeliesen, datt ech net lues gemaach hunn: ech hunn d’Buch regelrecht opgebrach, et huet do, wou et gebonne war, gekréckelt. Meng Mamm hat d’Säite ganz duuss a virsiichteg ëmgedréint, ech hu se elo mat aller Kraaft opgeschloen an et konnt ee gutt den Ënnerscheed zwëschen diene Säite gesinn, déi ech gelies a si virgelies hat. Haut maachen ech dat nach genee esou. Et gesäit een de Bicher of, wann ech se gelies hunn.
An ech hu wierklech verstanen, wat all déi sëllech Buschtawe bedeit hunn, wat se mir sollte soen. Et ass mir virkomm, wéi wa se just fir mech dohinner geschriwwe goufen, nëmme fir datt ech se sollt entzifferen, entbuschtawéieren: Ech war an der Bretagne, obwuel ech die Numm bis dohinner ni héieren hat. Ech war op der Buerg, ech war um Strand, ech si laanscht d’Mier spadséiert. Ech hu mat dienen zwee Kanner geschwat, ech hu mat hinne geziddert, ënnen, an der Hiel, wéi déi zwee Gangster laanscht geschlach sinn. Och mir ass d’Häerz stoe bliwwen, wéi dien ee vun hinnen op eis Spueren am Sand gewisen huet.
Ech misst iewer elo d’Luucht ausmaachen, sot d’Schwëster zu mir, et wier elo schonn no aacht Auer. „Nuecht“, sot ech mee ech hu weidergelies, wéi si d’Dir zou hat.
Vun diem Moment un hunn ech weidergelies. Ech hunn net méi opgehal mat liesen, bis haut net. Ech hu weidergelies, an ech si gewuer ginn, datt die verschwonnene Goldschatz an de Kanounekugele verstoppt war, déi bei der Entrée vun der Buerg louchen, an datt déi zwee Luscher tatsächlech keng Gutt waren an zum Schluss an de Prisong koumen. Ech hu weidergelies, an ech hunn de Long John Silver kenne geléiert, de Captain Ahab an den Tom Sawyer. Ech sinn duerch d’Welt gereest, war zu Batavia an op Sumatra, ech war dobäi, wéi d’Nord-West-Passage fond an de Südkontinent entdeckt goufen. Ech hunn d’Anne an d’Christiane kenne geléiert, den Jack an de Steppenwolf.
Hätt ech net gelies, wiere si mir ni iwwer de Wee gelaf. Virun allem iewer hunn ech beim Liesen ee kenne geléiert, die mir bis dohinner onheemlech friem war: mech selwer.
… mat enger Tréin am A: den “Zikelalarm” als Liesung, op d’mannst emol, ass, virleefeg, begruewen. RIP: wuel net, mee dat spillt keng Roll am Moment, am Moment, am Moment.
“Words in Progress”, de 17.1. zu Esch an der Kufa: een neien Text, een neien Ufank.
Lëtzebuerger Literaturen, de 7.2., och zu Esch, och an der Kufa, zwee Deeg viru mengem Gebuertsdag, nach ee neien Text, an och - dach, jo - een neien Ufank, mee een aneren.
Geet et der Kultur wéi dem Futtball: Qualitéit gëtt et just nach am Minett?
http://kulturfabrik.lu/fr/home/
“Regelméisseg, all dräi Joer ass et esou wäit: de Lëtzebuerger Schoulsystem gëtt vun de PISA-Tester an d’Pan geklaakt.
Datt een dat alles iewer och ka vun engem ganz anere Point de vue aus kucken, weist de Roland Meyer a sengem “Zikelalarm”:
Zikelalarm II - En Dag am Liewe vun engem Enseignant - eng kabarettistesch Liesung
Bildungsreform: Kompetenzsockelen, Zikelen, PDS, Smily-Evaluatioun, Portefolio-Orientatioun, Charta-Hysterie a Ballermann-Pedagogik…
Edukatioun ass ee ganzt schwéiert Geschäft an Humouer ass, wann een trotzdeem laacht!
Nach eng allerallerallerleschte Kéier leet den Auteur, Musiker, Kabarettist, Servais-Präis-Gewënner a … Schoulmeeschter no: den Zikelalarm II hëlt déi pädagogesch Situatioun am Ländchen op de Leescht a liicht bis déif an déi däischterst Lächer an de Klassesäll, de Maison relaisen an de Ministèren: ee ganzt Land weess net méi, wéi et seng Kanner erzéie soll an dobei kann de Roland Meyer net roueg nokucken. Hien zéckt net fir de Fanger ze weisen an de Mond opzedoen.
An enger kabarettistescher Liesung an den Zentrum vu Kannerbetreiung, Hausaufgabenhëllef, Burnout an Erzéiungsfrust hëlt de Roland Meyer kompromis-, respekt- a matleedslos dien aktuelle Stand hei zu Lëtzebuerg op de Leescht… a begleed den Enseignant duerch een Dag an diem sengem Liewen.
E Méindeg den 12.12. um 20.00 Auer am “Ale Stadhaus” zu Déifferdeng. Den Entrée ass fräi!”
Et deet scho bal e bësse wéi. Ech hat mech esou dru gewinnt. Et war zu engem wichtegen Deel vun diem ginn, wat ech esou maachen, wat mir wichteg ass.
An elo ass et eriwwer… also bal.
E Méindeg den Owend ass dien allerallerallerleschten “Zikelalarm”. Zu Déifferdeng am “Ale Stadhaus”, den 12.12. um 20.00 Auer, mat “Just Friends” als musikalesch Begleedung, mat Yuppi an Trallala, Halligalli an enger Tréin am A.
An et soll elo och duergoen, och wann nach esou villes ze soe wir an all Dag “neie pädagogesche Sprengstoff” fräigesat gëtt.
E Méindeg ass also leschten Termin fir all déi, déi nach net dobäi waren, e RV, dien net ze verpassen ass.
Hasta la vista!
…. da misste mir et och fäerdeg bréngen, mat Kanner iwwer den Doud ze schwätzen:
“Wie so oft im Leben ist „nicht darüber sprechen“ ein Teil des Problems. Nicht nur der Tod trifft uns, auch das Schweigen danach bedrückt uns, und die unausgesprochenen Gefühle und Ängste bahnen sich ihren Weg immer in irgend einer, nicht immer gewünschten Form zur Oberfläche. Reden ist also unabdingbar. Es sollte in einer ehrlichen, offenen,
authentischen Art und Weise, die nichts verheimlicht und nichts verschweigt, die nichts verschleiert oder verschönt, nichts verniedlicht oder verkitscht, praktiziert werden. Dass dies nicht einfach ist, leuchtet ein, sollte aber nicht als Ausrede gelten.
Schließlich haben wir die Pest besiegt, das Iphone 7 erfunden und sind zum Mond geflogen.”
Hei de ganzen Artikel am Forum 12/15
A mengem Buch “Zu Lëtzebuerg ginn et keng Piratekapitänen” ass dëst Thema op eng e bëssen aner Aart a Weis behandelt.
Den JJ, de Jérôme Janimet, dierft eis mëttlerweil all bekannt sinn als Book Looker op Eldoradio an an den onendleche Welte vum digitalen Universum. Dacks kontestéiert, fannen ech seng Aart a Weis iewer erfrëschend, lieweg, naïv an dowéinst gutt a wënschen him e laangen Otem an déi néideg Déckhaut, fir bäizehalen.
Hie war am Summer bei mech op Consthum komm, fir mech ze interviewen, an dobei sinn dës zwee Youtube-Klippen erauskomm, déi ech elo just zréckentdeckt hunn an déi ech ganz lëschteg fannen:
1. Klipp: et geet em de Kabaret an em meng Aart a Weis fir ze schaffen
Haut, um internationale Männerdag, den 30.11. ass um 19.30 Auer zu Réiden an der Aula eng Literaresch Liesung aus de Bicher “Muedebëtzeg” a “Roughmix”.Alleng dat ass schonn den Deplacement wäert!
A musikalesch ass se doriwwer eraus, wëll d’”Just Friends” emol nees eng Kéier mat dobäi sinn: de Mulles Scholtes, de Jang Steffen an de Luc Hoffmann.
D’Fro, ob op esou engem Männerdag och Fraen däerfen nolauschteren ass a leschter Instanz nach net gekläert mee den Entrée ass ëmmerhin 15 €.
De Mëtteg zu Woltz am Prabelli, um 14.30 Auer Liesung aus Zikelalarm, Roughmix a Muedebëtzeg um Fest vun déi Lénk-Norden. Do freeën ech mech drop!
Den Owend dann um 20.00 Auer déi lescht Virstellung vu “Schmeier!” zu Miersch am Kulturhaus. Dono plënnere mir op Biergem.
